ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΑΠΟ ΦΥΛΛΑ ΕΛΙΑΣ

ΤΟ DCA ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

Τα θαυματουργά Φύλλα της Ελιάς! (Αναδημοσίευση)

                                                                       

 

Το ελαιόδεντρο είναι ένα ευλογημένο δέντρο, που ευδοκιμεί στον πετρώδη και άγονο χώρο της Μεσογείου. Παράγει καρπό κάτω από αντίξοες συνθήκες ανομβρίας, δυνατών ανέμων και υψηλών θερμοκρασιών, ενώ η μακροζωία και η παραγωγικότητά του, έγραψε την ιστορία των μεσογειακών λαών. Η ελιά φώτισε, έθρεψε, θεράπευσε, στεφάνωσε, καλλώπισε και ταυτίστηκε με υψηλά ιδανικά ενώ ενέπνευσε τον ακμαιότατο για πολλά χρόνια πολιτισμό της ανατολικής Μεσογείου.Σύμβολο γνώσης, σοφίας, αφθονίας, ειρήνης, υγείας, δύναμης και ομορφιάς λατρεύτηκε επί χιλιάδες χρόνια. Αποτελεί ζωντανό μέρος μιας βαριάς πολιτιστικής κληρονομιάς, με θρύλους, παραδόσεις και θρησκευτικές τελετουργίες άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανθοφορία, με τη συγκομιδή και την παραγωγή του ελαιολάδου.Η ελιά μας κληροδότησε ένα εξαιρετικά σύνθετο κληροδότημα αξιών, ευημερίας και πολιτισμού, που μόλις πρόσφατα είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε και να υπερασπιστούμε.

Τα θαυματουργά Φύλλα της Ελιάς!
Η χρησιμότητα των φρέσκων φύλλων της ελιάς είναι από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστή. Υπάρχουν δε πολλά συγγράμματα και διάφορες μελέτες που αφορούν αυτό το θέμα.

Επιμέλεια: Παπαντωνίου Ιωάννης
Διατροφολόγος Α.ΤΕΙ.Θ
http://www.up-magazine.gr/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=233&Itemid=115&lang=el(Αναδημοσίευση)
Φυσικά συζητάμε για βιολογικά φύλλα ελιάς και όχι οποιαδήποτε φύλλα ελιάς, που πιθανόν να είναι ραντισμένα με χημικά, ορμόνες, φυτοφάρμακα και όλα αυτά τα φαρμακοσκευάσματα που χρησιμοποιούνται στη συμβατική καλλιέργεια, γιατί τότε το αποτέλεσμα είναι εντελώς ανεπιθύμητο.

Οι τρόποι που τα φρέσκα, τρυφερά, βιολογικά φύλλα ελιάς χρησιμοποιούνται είναι ως:
1) Χυμός αυτών των φύλλων.
2) Ωμά, τρυφερά, προς μάσηση.
3) Αφέψημα (π.χ. όπως το τσάι), ακόμα και όταν ξεραθούν.

Η μεσογειακή ελιά, το ευλογημένο δέντρο που ζει πάνω από έξι χιλιάδες χρόνια, χαρίζει το πολύτιμο ελαιόλαδο στο οποίο οφείλουν τη μακροζωία τους οι κάτοικοι της Μεσογείου και ιδιαίτερα οι Έλληνες.
Ο καρπός της ελιάς και το λάδι που βγαίνει από τη σύνθλιψη του καρπού αυτού, αποτελούσαν τα βασικά διατροφικά στοιχεία των αρχαίων Ελλήνων, στα οποία δεν χρωστούσαν μόνο τη μακροζωία τους, αλλά και τη διαύγεια του πνεύματός τους. Η ελιά ήταν το ιερό δέντρο της Αθηνάς, της θεάς της Σοφίας.
Τα φύλλα όμως της ελιάς περιέχουν στοιχεία, που οι αντιμικροβιακές τους ιδιότητες είναι γνωστές ήδη από το 1800. Τα τελευταία 25 χρόνια, μετά από έρευνα ετών στο εργαστήριο της φύσης, χορηγούν το εκχύλισμα από το φύλλο της ελιάς, σε συνδυασμό με υγιεινή, ακρεοφαγική διατροφική αγωγή, σε καρκινοπαθείς κάθε μορφής καρκίνου, αφού η συμβατική ιατρική είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Εκατοντάδες καρκινοπαθείς, στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, καταδικασμένοι σε θάνατο, σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα της κρατούσας ιατρικής, χαίρονται τη ζωή, εντελώς υγιείς.
Όμως, τα οργανωμένα συμφέροντα της πολυεθνικής επιχείρησης που τρέφει και τρέφεται από τον καρκίνο, δεν θέλουν να δεχτούν ότι η λύση στο πρόβλημα μπορεί να προέλθει από τη φύση, χωρίς ιδιαίτερο κόστος για τους ασθενείς αλλά και για τους υποψήφιους ασθενείς, που είμαστε όλοι. Το τείχος της σιωπής που έχει ορθωθεί, εμποδίζει την μετάδοση του σωτήριου μηνύματος. Το μήνυμα μεταδίδεται από στόμα σε στόμα, αποδυναμωμένο από την αυθεντία των γιατρών που προσπαθούν να περιορίσουν τη δυναμική του, για να μη χάσουν τα οφέλη από τις δαπανηρές, αναποτελεσματικές και επώδυνες θεραπείες, τις οποίες εφαρμόζουν.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες βρίσκονται γενικά στα φύλλα της ελιάς και σε μεγάλη συγκέντρωση στα φύλλα αυτοφυών ελαιόδεντρων που αφθονούν στη χώρα των θεών. Τα ελαιόδεντρα δεν πρέπει να καλλιεργούνται με χημικά λιπάσματα και να ραντίζονται με παρασιτοκτόνα, αλλά να προτιμούνται τα φύλλα από αυτοφυή ελαιόδεντρα.
Σήμερα, το εκχύλισμα το παίρνουν χιλιάδες καρκινοπαθείς και οι περισσότεροι κερδίζουν τη μάχη της ζωής, αλλά και υγιείς για προληπτικούς λόγους, οι οποίοι οικοδομούν έτσι ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα που αγρυπνεί για την υγεία τους. Ο χυμός από τα φύλλα της ελιάς δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, οπότε μπορεί να θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια.
Από άγρια ή ήμερη ελιά μαζεύουμε φύλλα φρέσκα από τις άκρες κλωναριών των (20 περίπου εκατοστά) μαζί με τις κορφές. Προτιμούμε ελιές από πλαγιές και φυσικά μη ραντισμένες με φάρμακα κατά του δάκου. Τα φύλλα, αφού μείνουν 10 περίπου λεπτά μέσα στο νερό, τα πλένουμε πολλές φορές.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Γεμίζουμε ένα (1) νεροπότηρο πατώντας το γερά με φύλλα ελιάς δύο και (2) όμοια ποτήρια με πόσιμο νερό. Σε ένα δυνατό μίξερ με λεπίδια λίγα βάζουμε - λίγα τα φύλλα από το ποτήρι και λίγο νερό (περίπου δυο δάχτυλα από το ποτήρι) και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ μέχρι το μίγμα να γίνει ένας ψιλοκομμένος πολτός. Δεν τα βάζουμε όλα μαζί να πολτοποιηθούν, γιατί το μίξερ αδυνατεί να τα κόψει. Σταματάμε το μίξερ και προσθέτουμε από το ίδιο ποτήρι άλλα 2 έως 3 δάχτυλα νερό και ξαναθέτουμε σε κίνηση το μίξερ για 3-4 λεπτά. Και πάλι προσθέτουμε το μισό νερό από το ποτήρι που μας έχει μείνει και ξαναβάζουμε σε λειτουργία το μίξερ για 2 - 3 λεπτά, οπότε αφού και πάλι το σταματήσουμε, προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό από το ποτήρι και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ για 3 - 4 λεπτά ακόμα. Το μίγμα είναι τώρα έτοιμο.
Στο μεταξύ έχουμε ετοιμάσει ένα δοχείο (λεκάνη) και ένα λεπτό τρυπητό (σουρωτήρι) και σουρώνουμε το μίγμα. Έτσι, μέχρι τώρα έχουμε φτιάξει το μισό ποτήρι φύλλα με το ένα ποτήρι νερό. Κατά τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε τα υπόλοιπα φύλλα που είναι στο ποτήρι με το άλλο ποτήρι νερό. Δηλαδή η αναλογία ένα είναι (1) ποτήρι φύλλα και δύο (2) ποτήρια νερό. Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε όσο θέλουμε, το βάζουμε στο ψυγείο (όχι σε κατάψυξη) σε γυάλινες μπουκάλες το διατηρούμε για 3 - 4 ημέρες.
ΔΟΣΗ
Αναταράσσουμε καλά το περιεχόμενο στη μπουκάλα και ο ασθενείς πρέπει να παίρνει ένα μέτριο ποτήρι κρασιού το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ, καλύτερα λίγο πριν από το φαγητό (περίπου μισή ώρα) οπότε διεγείρει και την όρεξη. Μπορεί να λαμβάνεται και μετά το φαγητό.
Ας μη χρησιμοποιείται αμέσως αφού βγει από το ψυγείο, καλύτερα να το αφήνετε μια ώρα περίπου για να μην είναι πολύ κρύο. Η χρήση του πρέπει να είναι καθημερινή και χωρίς διακοπή. Μπορεί να λαμβάνεται μονομιάς, ή λίγο - λίγο σε διάστημα μιας ώρας. Αν τυχόν προκαλέσει ενοχλήσεις στον ασθενή όταν το πάρει πριν από φαγητό το (αυτό συμβαίνει σπάνια) μπορεί να το πάρει και μετά το φαγητό.
Είναι εντελώς αβλαβές και ασθενείς που το λάμβαναν πολλούς επί (26) μήνες, δεν παρουσίασαν καμία ενόχληση. Ο χρόνος της λήψης του δεν είναι ακόμα καθορισμένος. Το πιο ωφέλιμο είναι να αποφεύγει ο ασθενής να παίρνει άλλα φάρμακα και κυρίως ό, τι έχει κορτιζόνη, αν δε τυχόν παραπέσει σε άλλη ασθένεια, θα γίνει στον ασθενή η θεραπεία που προβλέπεται από την ιατρική για την ασθένεια αυτή, όψιν χωρίς να ληφθεί υπ ' η πάθησή του.
Σε δύο περίπου μήνες αρχίζουν τα πρώτα αποτελέσματα με σταδιακή αναζωογόνηση του οργανισμού, καταφανή ευεξία, καλή διάθεση, όρεξη κ.λπ.

Στοιχεία από παλαιό άρθρο του Δημ. Λαμπρόπουλου, γιατρού ολιστικής ιατρικής

ΧΥΜΟΣ ΑΠΟ ΦΥΛΛΑ ΕΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Χυμός από φύλλα ελιάς


Συνέντευξη του Δρ. Λαμπρόπουλου στον Δρ. Πάππα


Από την Rulla de Lucci

Αθήνα, Δεκέμβριος 2000
Το ακόλουθο άρθρο αναφέρεται στην θεραπευτική εμπειρία του Δρ. Λαμπρόπουλου με τον χυμό από φύλλα του μεσογειακού ελαιόδεντρου ως αντικαρκινικού παράγοντα και πώς η θεραπευτική χρήση του ξεκίνησε.
Σχετικά με τις θεραπείες, ο Δρ. Λαμπρόπουλος μίλησε στον Δρ. Πάππα λίγους μήνες νωρίτερα, όταν ο Δρ. Πάππας τον συνάντησε για να τον ενημερώσει για τον επιτυχημένο συνδυασμό των μαγνητικών παλμών και του χυμού από τα φύλλα του ελαιόδεντρου.
 Ο Δρ. Λαμπρόπουλος είναι ένας μεγάλος στρατιωτικός γιατρός, ένας πρακτικός της γενικής ιατρικής, ο οποίος γεννήθηκε το 1915 .
 Έζησε τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και τον Εμφύλιο Πόλεμο και παρατήρησε από πρώτο χέρι τον θάνατο ανθρώπου και φύσεως σε μεγάλη κλίμακα. Ποτέ δεν σταμάτησε να αγαπά και να ενδιαφέρεται και για τα δύο, τον άνθρωπο και την φύση. Έζησε όλη του την ζωή προσπαθώντας να θεραπεύσει και να παρηγορεί τον άνθρωπο και να προστατεύει το περιβάλλον από την καταστροφή. Για να θεραπεύσει τον άνθρωπο, εκτός από την επίσημη ιατρική, αναζήτησε βοήθεια από την μεγάλη φαρμακευτική εταιρία που τον περιέβαλλε, την Φύση. Όλες οι κουλτούρες ανά τον κόσμο έχουν χρησιμοποιήσει βότανα από αμνημονεύτων χρόνων - όχι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα τρέφονται με ιδιαίτερα φυτά όταν είναι άρρωστα.
Τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να παράγουν, όπως κάνουν τα φυτά, τα αναγκαία συστατικά για την ζωή. Έχουν μάθει να παίρνουν ό, τι χρειάζονται από το περιβάλλον για την διατροφή και την ιατρική τους φροντίδα. Σήμερα οι άνθρωποι τρώνε και γεμίζουν μόνο τα στομάχια τους χωρίς να ικανοποιούν τις ανάγκες του σώματός τους. Ακολουθώντας τις εμπορικές διαφημίσεις, σιγά σιγά χάνουν το ένστικτο για αυτοθεραπεία και οδηγούν το σώμα τους σε ανισορροπία και ασθένεια.
Ότι τα ελαιόδεντρα ζουν πολύ είναι ένα γνωστό γεγονός και ελαιόδεντρα 1,000 ετών, ακόμη υγιή και παραγωγικά, είναι ένα σύνηθες φαινόμενο στην Ελλάδα.......
Καθώς κοίταζε ένα παντελώς ξεραμένο ελαιόδεντρο, παρατήρησε ότι μόνο στο ένα κλαδί του δέντρου, υπήρχε ένα φρέσκο πράσινο βλαστάρι, στο μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ, που έμοιαζε με νεόπλασμα (νέα δημιουργία), και όχι σαν ένα νέο κλαδί. Αργότερα, επίσης παρατήρησε ότι τα ελαιόδεντρα, μια στο τόσο, αναπτύσσουν μικρές μαύρες δομές ιστών, επονομαζόμενα «καρκινικά» από τους επαρχιώτες.
Τελικά, ο Δρ. Λαμπρόπουλος άρχισε να στοχάζεται πάνω στην ιδέα ότι ίσως τα ελαιόδεντρα ζούσαν πολύ επειδή παρήγαγαν έναν παράγοντα ο οποίος περιόριζε την ανάπτυξη μικρών κυστών σε μεγάλους όγκους καρκίνου. Τελικά, μια μέρα, αποφάσισε να μάθει για τον εαυτό του και ξεκίνησε να εκτελεί το δικό του πείραμα.
Ο Δρ. Λαμπρόπουλος κατάρτησε επιστημονικά ελεγχόμενα περιβάλλοντα για την στέγαση κουνελιών, κοτόπουλων, μυρμηγκιών και μελισσών. Αποφάσισε, επειδή ήταν ευκολότερο για έλεγχο, να ταϊζει τα ζώα με χυμό από φύλλα ελαιόδεντρου και όχι με σκέτα φύλλα.
Αυτό που παρατήρησε ήταν σταθερό, πολύ ενδιαφέρον και πολύ καθησυχαστικό.
Τα ελεγχόμενά του κουνέλια ανέπτυξαν αντίσταση ενάντια στην κοκκιδίαση.
Τα ελεγχόμενά του κοτόπουλα σταμάτησαν να αναπτύσσουν όγκους στο στομάχι και στην μήτρα.
Η αλλαγή της τροφής και του περιβάλλοντος στα μυρμήγκια τροποποίησαν την έκφραση των γονιδίων τους.
Συμπτωματικά, ενώ προχωρούσε με τα πειράματά του, τον έφτασαν φήμες για μια γυναίκα με μελάνωμα που έγινε καλά με τον χυμό από φύλλα ελαιόδεντρου και γρήγορα έμαθε ότι ήταν πράγματι ένα τέτοιο άτομο, το πρώτο που είχε ακούσει ποτέ σχετικά με την θεραπεία ανθρώπου με χυμό από φύλλα ελιάς.
Ο γιατρός συνάντησε την μεγάλη γυναίκα σ 'ένα χωριό κοντά στην Πάτρα. Είχε μελάνωμα, και οι γιατροί, αφού, «λόγω της αδυναμίας για επιπλέον παρακέντηση των φλεβών», μια θεραπεία φαινόταν αδύνατη για εκείνη, την έστειλαν από το νοσοκομείο της Αθήνας πίσω στο χωριό της ώστε να πεθάνει τουλάχιστον σπίτι. Ήταν, ωστόσο, στο χωριό της ένας άντρας επισκέπτης από την Κύπρο που της είπε να πιεί τον χυμό από τα φύλλα ελιάς και θα γίνει καλά. Όντας απελπισμένη, το δοκίμασε και το μελάνωμα εξαφανίστηκε. Αρκετά σύντομα, οι φήμες αυτού του γεγονότος διαδόθηκαν γρήγορα και μακριά και άρρωστοι άνθρωποι άρχισαν να πίνουν τον χυμό ως θεραπεία. Είχαν εύκολη πρόσβαση στα υλικά που χρειάζονταν, ήταν δωρεάν και εύκολο να φτιαχτεί.
Για πρώτη φορά, ο Δρ. Λαμπρόπουλος χρησιμοποίησε αυτή την θεραπεία σε ασθενή με καρκίνο του προστάτη εξαπλωνόμενο στους όρχεις. Αν και είχαν επέμβει με εγχείρηση και αφαίρεσαν αυτά τα όργανα, ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί μακρύτερα. Όντας στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, ήταν εξαιρετικά αδύναμος και εν πόνω. Ωστόσο, αφού ήπιε τον χυμό από φύλλα ελιάς για πάνω από 8 μήνες, επανάκτησε την υγεία του και παρέμεινε υγιής.
Συνέβη ο γιός αυτού του πρώτου ασθενή που είχε ο Δρ. Λαμπρόπουλος να είναι φοιτητής του Πολυτεχνείου της Αθήνας. Πηγαίνοντας πίσω στο Πανεπιστήμιο, μετά την απουσία του για την φροντίδα του πατρός του, συνέδεσε τα γεγονότα της θεραπείας του πατρός του με του καθηγητή του που τον είχε διδάξει λίγα χρόνια νωρίτερα στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Με την κατάλληλη επικοινωνία με τον καθηγητή του, το τμήμα ερευνών του Πανεπιστημίου του Maryland, έκανε κάποια πειράματα, εκείνο τον καιρό, για τον χυμό από φύλλα της Μεσογειακής ελιάς και ανακάλυψε ότι αυτός ο χυμός έχει όντως αντι-λευχαιμιακές ιδιότητες. Το υπόλοιπο των πειραμάτων για να προσδιορίσουν τους θεραπευτικούς παράγοντες δεν έγινε ποτέ.
Η δεύτερή του περίπτωση ήταν ένας ασθενής που είχε αναπτύξει μετάσταση εγκεφαλικού όγκου, και μετά από ανεπιτυχή εγχείρηση, είχε σταλεί σπίτι από το νοσοκομείο με πολύ λίγες ελπίδες για ανάρρωση. Αφού ήπιε χυμό από φύλλα ελιάς για έναν χρόνο, ο συγκεκριμένος ασθενής ανάρρωσε πλήρως.


Ο τρίτος ασθενής του με καρκίνο ήταν έτοιμος για εγχείρηση πνεύμονος όταν αποφάσισε, αυτού αντ ', να θεραπεύσει τον καρκίνο του με χυμό από φύλλα ελιάς. Τρείς μήνες αργότερα όταν ο ασθενής επέστρεψε στο νοσοκομείο για ένα check-up ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί.


Πολλές ακόμη επιτυχημένες θεραπείες ακολούθησαν με τα χρόνια. Οι πολλοί του ασθενείς που έγιναν καλά τον έκαναν πιστό στην θεραπεία με τον χυμό της Μεσογειακής ελιάς. Δήλωσε ότι ο καρκίνος είναι θεραπεύσιμος.


Ο Δρ. Λαμπρόπουλος συνέστησε ότι αυτή η θεραπεία είναι αποτελεσματική αν παίρνεις τρία ποτήρια χυμού από φύλλα ελιάς καθημερινά για τέσσερις μήνες το λιγότερο (τα ανανεωμένα κύτταρα του αίματος φέρνουν τις θρεπτικές ουσίες που δυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα).


Αυτές είναι οι οδηγίες για να φτιάξετε χυμό για θεραπεία:


1. Διαλέξτε ένα ελαιόδεντρο Μεσογειακού τύπου που δεν έχει ψεκαστεί με χημικά.
2. Κόψτε το ανώτερο 30 με 40 εκατοστά ενός κλαδιού.
3. Διαλέξτε κυρίως τα φύλλα που είναι συνδεδεμένα με τον κύριο μίσχο και τα φρέσκα φύλλα από τα κλωνάρια των μικρότερων κλαδιών, το ανώτερο 1 με 2 εκατοστά.
4. Ξεπλύντε τα φύλλα πολύ καλά.
5. Κόψτε τα φύλλα με ένα καλό μαχαίρι ή με γουδοχέρι.
6. Ανακατέψτε ένα ποτήρι από κομμένα φύλλα με δύο ποτήρια νερού σε μίξερ.
7. Σε περίπτωση που θα φτιάξετε επιπλέον ποσότητα χυμού:
α. Τοποθετήστε το στο ψυγείο.
β. Να είστε σίγουροι ότι ο χυμός είναι εντελώς σφραγισμένος και δεν εισέρχεται καθόλου αέρας διαφορετικά θα γίνει οξείδωση στον χυμό και θα χάσει τις θεραπευτικές του αξίες.

Ο Δρ. Λαμπρόπουλος έχει γράψει βιβλίο για την θεραπεία με τον χυμό των φύλλων της Μεσογειακής ελιάς, το οποίο έχει επίσης εκδοθεί και στην Αγγλία.
Την τελευταία φορά που ο Δρ. Λαμπρόπουλος έκανε όλη την εργασία του ξανά δημόσια, ήταν σε ένα συνέδριο στα Ιωάννινα της Ελλάδας. Προσέφερε την εργασία του, ζητώντας τους να κάνουν έρευνες για να προσδιορίσουν τα συστατικά των φύλλων της ελιάς που βοηθούν στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Εν τούτοις, ήρθε αντιμέτωπος για άλλη μια φορά τα τελευταία 20 χρόνια, με την ίδια νοοτροπία: από μία μικρή χώρα, από μια μικρή πόλη, από έναν μικρό επαρχιακό γιατρό, είναι αδύνατο να έρθει η θεραπεία για τον καρκίνο ...